Biuletyn Informacji Publicznej
Urzędu Gminy w Baboszewie

Gotowość Obronna Państwa jest to stan przygotowania elementów systemu obronnego państwa do utrzymania bezpieczeństwa narodowego oraz skutecznego działania w sytuacjach nadzwyczajnych, w tym możliwość przeciwstawienia się wszelkim zagrożeniom kryzysowym i wojennym.

Obecnie obowiązujące przepisy prawne, związane z osiąganiem gotowości obronnej państwa, ustalają trzy podstawowe stany gotowości obronnej państwa:

• stan stałej gotowości obronnej państwa;
• stan gotowości obronnej państwa czasu kryzysu;
• stan gotowości obronnej państwa czasu wojny.

Stan stałej gotowości obronnej państwa

Stan stałej gotowości obronnej państwa utrzymuje się w czasie pokoju, gdy nie stwierdza się istotnych zagrożeń zewnętrznego bezpieczeństwa państwa. Stan ten cechuje naturalna działalność codzienna w gospodarce narodowej na rzecz normalnego funkcjonowania społeczeństwa i gospodarki.

Głównymi zadaniami w stałej gotowości obronnej jest:

• realizacja zadań planistycznych, organizacyjnych, szkoleniowych i kontrolnych;
• szkolenie i utrzymanie sił zbrojnych w stałej gotowości bojowej i mobilizacyjnej do ich powiększenia na okres wojny;
• utrzymanie pozostałych sił tworzących system obronny państwa w gotowości do rozwinięcia na wypadek kryzysu lub wojny;
• monitorowanie zagrożeń państwa;
• przygotowanie infrastruktury kraju dla potrzeb obronnych;
• tworzenie i utrzymanie rezerw państwowych;
• przygotowanie planów ewakuacji i rozmieszczenia ludności z miejsc zagrożonych;
• szkolenia i zgrywania elementów systemu obronności:
• obrona cywilna realizuje przedsięwzięcia o charakterze przygotowawczym, planistycznym, organizacyjnym, szkoleniowym, upowszechniającym i zaopatrzeniowym, mającym na celu ochronę ludności, zakładów pracy, urządzeń użyteczności publicznej, dóbr kultury, żywności, wody i innych dóbr niezbędnych do przetrwania;
• obrona cywilna może współdziałać w zwalczaniu klęsk żywiołowych i zagrożeń środowiska oraz usuwaniu ich skutków.

Stan gotowości obronnej państwa czasu kryzysu

Gotowość obronna państwa czasu kryzysu – stan ten wprowadza się w razie zaistnienia bezpośredniego zagrożenia kryzysowego lub wojennego albo gdy wynika to z zobowiązań sojuszniczych. W stanie tym, oprócz przedsięwzięć jakie są podejmowane w stanie stałej gotowości obronnej państwa, prowadzi się działania dyplomatyczne mające na celu rozładowanie napięcia i zabezpieczenia interesów państwa, zwiększenia aktywności społeczeństwa na rzecz obrony państwa, osiągnięcie przez część lub całe siły zbrojne wyższych stanów gotowości bojowej i zabezpieczenie ich potrzeb w zakresie mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia, przygotowanie stanowisk kierowania organów władzy administracji państwowej i samorządowej, częściowe rozwinięcie sił oraz realizowanie określonych zamierzeń związanych z militaryzacją i obroną cywilną oraz podwyższanie gotowości jednostek podległych resortowi spraw wewnętrznych.

Organy administracji publicznej (zespolonej i niezespolonej) i podległe im oraz nadzorowane przez nie jednostki organizacyjne, a także podmioty gospodarcze realizują zadania obronne podnosząc swoją gotowość. W ogniwach pozamilitarnych będą uruchamiane ciągłe dyżury do odbierania sygnałów w systemie ostrzegania i alarmowania oraz rozpoznawania skażeń.

Do głównych zadań w tym stanie należą:

• konsolidacja społeczeństwa wokół organów władzy i administracji państwowej, samorządu terytorialnego oraz sił zbrojnych RP;
• realizacja zadań zapewniających przygotowanie do przeciwdziałania zewnętrznym zagrożeniom bezpieczeństwa państwa;
• usuwanie skutków wystąpienia zewnętrznych zagrożeń bezpieczeństwa państwa;
• obrona cywilna realizuje zadania związane z ochroną ludności oraz gospodarki narodowej i przekazuje nakazane świadczenia na rzecz obronności kraju.

Wykonanie przedsięwzięć przewidzianych dla stanu gotowości obronnej państwa czasu kryzysu zapewnia możliwość szybkiego rozwinięcia jednostek przewidzianych do militaryzacji, rozwinięcia określonych organów OC na stanowiskach kierowania oraz zapewnia sprawne wykonanie przedsięwzięć związanych z rozwinięciem urządzeń specjalnych OC i przygotowaniem budowli ochronnych.

Stan gotowości obronnej państwa czasu wojny

Stan gotowości obronnej państwa czasu wojny wprowadza się w celu odparcia bezpośredniej zbrojnej napaści na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy z umów międzynarodowych wynika zobowiązanie do wspólnej obrony przeciwko agresji. W tym stanie gotowości następuje rozwinięcie sił zbrojnych do etapu wojennego i osiągnięcie pełnej gotowości bojowej, przestawienie całej gospodarki narodowej na zabezpieczenie potrzeb obronnych oraz wykonania Planu Mobilizacji Gospodarki. Rozwinięty zostaje w pełni system wykrywania i alarmowania na czas wojny oraz pełne rozwinięcie elementów systemu obrony cywilnej. Elementy systemu kierowania obroną państwa przechodzą na wojenny system oraz następuje funkcjonowanie organów władzy oraz administracji państwowej i samorządowej na stanowiskach kierowania. Na szczeblu państwa w zakresie zarządzania kryzysowego najwyższymi organami są: prezydent RP i Rada Ministrów z prezesem Rady Ministrów.

Do głównych zadań w tym stanie należą:

• mobilizacja społeczeństwa do obrony;
• przeprowadzenie powszechnej mobilizacji;
• wprowadzenie stanu wojennego;
• pełne rozwinięcie systemu obronnego państwa do odparcia agresji militarnej;
• uruchomienie systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym;
• wykonywanie zadań na rzecz Sił Zbrojnych RP i wojsk sojuszniczych;
• rozwinięcie sił i realizacja przedsięwzięć w zakresie militaryzacji, obrony cywilnej oraz rozwinięcie systemu kierowania obroną cywilną;
• obrona cywilna w stanie gotowości obronnej państwa czasu wojny realizuje przedsięwzięcia zapewniające możliwość pełnego rozwinięcia sił i środków OC.

Podstawa prawna: Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie gotowości obronnej państwa (Dz. U. z 2004 r., Nr 219, poz. 2218)